Қуйида буюк ижодкорнинг турфа асарларидаги тимсоллар тилидан айтилган ҳикматларни сараладик.
У хилда бўласанми, бу хилда бўласанми – бу кишининг ўзидан. Бизнинг вужудимиз – бир боғ, иродамиз эса – у боғнинг боғбони, шунинг учун бу боғда сассиқ алаф ўстирамизми ёки жамбилу райҳонлар билан зийнат берамизми, бу боғни бир рангдаги кўкатлар билан безаймизми ёки ранго-ранг гуллар биланми, бизнинг боғимиз ялқовлигимиз орқасида мевасиз ажриқзор бўлиб ётадими, ё ғайратимиз орқасида ҳосилдор – мана шуларнинг ҳаммаси устидан ҳукмронлик қилиб тургувчи куч – бизнинг иродамиздадир.
* * *
Зотида олижанобликдан нишона ҳам бўлмаган тубан кишилар муҳаббатга гирифтор бўлгандан кейин ўзларига табиат бахш қилгандан ҳам зиёдароқ олижаноб бўлиб кетади.
* * *
Эрта биз учун бу кундан кўра кўпроқ нарса беради.
* * *
Бир пасткашлик бошқасини бошлаб келади.
* * *
Чидами йўқ одамларга мен ачинаман!
Қайси яра бита қолар бир зумда осон?
* * *
Туғиларкан биз йиғлаймиз, чунки ҳаётнинг саҳнасида аҳмоқларнинг ролин ўйнаймиз.
* * *
Дунё – саҳна, ҳар кимсанинг тегиш роли бор.
* * *
Улуғлик дегани – оғир, машаққатли юк.
* * *
Ҳасад эзгуликни яралайди, қонга бўяйди.
* * *
Севги мислсиз қудратга эга: дунёда унинг кулфатига йўлиқишдан ҳам оғирроқ жазо йўқ, ундан баҳраманд бўлишдан ортиқроқ бахт йўқ.
* * *
Дўстнинг маслаҳати ғанимларга қарши энг яхши қалқондир.
* * *
Кўрнамаклик хиёнатнинг тиғидан ёмон.
* * *
Қасос-интиқом биз ўзимиз қуйган заҳар тўла косани ўзимизга тутар.
* * *
Фосиқликда майдан товламачиси йўқ. Оёғингни ердан узиб, ботир қиладиган ҳам, қайтиб лойга ботирадиган ҳам ўзи. Васвасага солиб, сиринг очадиган ҳам, расвойингни тортгач, бош қутқариб қочадиган ҳам ўзи!
* * *
Қуруқ “миш-миш” вишиллаган илондан баттар.
* * *
Биз ҳар ишни ичимизда бир илинж билан
“Эртага!” – деб пичирлаймиз кундан-кун чўзиб.
Умр товуш чиқармасдан, оёқ учида,
Астагина адоғига етгач, қарасак:
Ўтган барча ўша кунлар бизга сездирмай,
Йўл ёритиб, бошлаб кепти гўрнинг лабига.
* * *
Ҳаёт – соя; саҳнадаги муқаллид, холос,
Ўйнаб-кулиб муддатини ўтар-да кетар.
* * *
Умид – ошиқларга ҳасса!
* * *
Агар эркак ўз сўзида собит бўлганда,
Камолотнинг чўққисига чиққан бўларди.
* * *
Наҳотки беозор, соддадил одам
Таҳқирсиз, туҳматсиз яшай олмаса!
* * *
Ёвуз ўз тиғига санчилиб ўлар.
* * *
Ишончим комилки, охир-оқибатда инсонларнинг пасткашлиги олдида шайтон маъсум бир фаришта бўлиб қолади.
* * *
Бахт меъёрни билишда.
* * *
Такаббурлик – ҳилвираган, омонат мато.
* * *
Ботирликнинг бир зийнати - камтаринлик.
* * *
Ташқи гўзаллик ўзининг пинҳоний ички олами билан янада қимматлидир. Китоб муқоваси зарҳалли бўлибгина қолмай, ичидаги мазмуни ҳам олтинга тенг бўлса, у алоҳида аҳамият касб этади.
* * *
Кўриш ва сезиш бу мавжуд бўлмоқликдир, мулоҳаза юритиш эса яшаш демакдир.
* * *
Ушбу қоидага ҳамиша амал қил: сўзларга – торлик, фикрларга эса кенглик керак.
* * *
Бир қадар азият қўшилмаган соф бахт бўлмайди.
* * *
Ўз қобилиятини кўз-кўз қилмаслик – ҳамиша истеъдод кафолатидир.
* * *
Ҳалол одам учун энг оғир ҳақорат – уни ноҳалолликда гумон қилишдир.
* * *
Тоза юракни қўрқитиш қийин.
* * *
Фақат чин дўст дўстининг заиф томонларига чидайди.
* * *
Сўз – шамол, ҳақоратли сўз эса елвизак каби зарарлидир.
* * *
Ҳеч нарса ҳамма вақт бир хилда яхши бўлолмайди, чунки ўша яхши ҳам ўзининг чексиз яхшилигидан адойи тамом бўлади.
* * *
Беғамлик ёшларнинг шўри бўлганидай,
Ортиқча куюнчаклик кексаларнинг шўридир.
* * *
Фақат ўзи учун яшаш инсонликни суиистеъмол қилишдир.
Дилфуза ЖУМАЕВА тўплади.
