Qashqadaryo
Колумбиялик ёзувчи, адабиёт соҳасида Нобель мукофоти соҳиби Габриэль Гарсиа Маркес (1928-2014)нинг "Бузрукнинг кузи" романи жаҳон адабиётининг дурдона асарларидан бири ҳисобланади. Адибнинг ўзи бу китоби ҳақида "Бузрукнинг кузи" - мени тоабад унутилишдан сақлагувчи асардир", деган экан. Романда айнан
Ҳикоя ва ҳажвияларим республика нашрларида тўхтамай тез- тез чоп этилиб турган кезлар. Буёғи таниш-билишлардан мақтов сўзларини эшитиб ҳам юрибмиз. Хуллас, еру кўкка сиғмай осмону фалакларда учиб-қўниб юрган пайтларимиз.
Мамлакатимизда коронавирус юқтириб олганларнинг учдан икки қисми тузалиб чиққани албатта жуда катта натижа. Шу сабаб айрим чекловлар юмшатилиб, маълум фаолият турларига қайта рухсат берилмоқда. Энди буёғига санитария-гигиена қоидаларига қатъий амал қилсак, яқин орада касаллик юртимиздан бутку
Буюк ёзувчи Лев Толстойнинг уруш ва унинг даҳшатли оқибатлари, ўзига хос қонуниятлари юксак маҳорат билан акс эттирилган "Уруш ва тинчлик" асаридан парчаларни эътиборингизга ҳавола этаяпмиз. Ўйлаймизки, асар мутолаасидан сўнг сизда урушларнинг нақадар бемаъни экани ва тинчликнинг бебаҳо неъмат
Буюк рус ёзувчиси Фёдор Михайлович Достоевский (1821-1881) "Жиноят ва жазо", "Телба" каби асарларида ўз халқининг маънавий муаммолари, жамият ва шахс ўртасидаги зиддиятларни акс эттирган. Адиб давлат тузумини куч билан ағдариш тарафдори бўлгани учун ўлим жазосига ҳукм этилиб, кейинчалик афв этилгач, уз
Кундузи ухлаётган рўзадор уйқусираб, сув ичиб қўйса, рўзаси очилади. Каффоратсиз, фақат қазосини тутиб беради (манба: "Оламгирия", "Қозихон").
Туркистон жадидлари етакчиси Маҳмудхўжа Беҳбудий ижтимоий-сиёсий ва ижодий фаолияти янада юксалиб бораётган, миллатни уйғотиш, ҳурликка олиб чиқиш учун яна бир бор чет эл сафарига йўл олаётган пайтда шўролар ҳукумати амир қўли билан унинг ҳаётига нуқта қўйди. Шу қабиҳ, жирканч йўл билан ўзининг
Айтиш лозим, рўза билан боғлиқ амаллар кўп асрлик бўлиб, бугунга келиб овқатланиш билан боғлиқ шароитлар ўзгарган, таом турлари кўпайган. Шунинг учун кўпчилик рўза пайти хуш таъмли, ёғли, гўштли таомлар, хилма-хил ширинликларни бас дегунча еб олишга ҳаракат қилади. Қолаверса, кейинги йилларда юрти
Рўза - муқаддас динимизнинг асосий улуғ рукнларидан бири бўлган ибодатдир. Бу ойда очлик, ташналик, нафсни тийиш билан Аллоҳ таолога қурбат, тақво ҳосил қилинади. Содда айтганда, бу муборак ойда Аллоҳ таоло бандалари учун ҳар икки дунё саодатини кўзлаб, бу ибодатни исломнинг улуғ фарзлари қаторига
Таниқли рус ёзувчиси Андрей Платонов (1899-1951) ижодига мансуб энг машҳур асар - "Жон" романида Устюрт билан Амударё мансабида тентираб юрган, турли миллат кишиларидан иборат олақуроқ элат ҳаёти, аниқроғи ўликликдан фарқсиз тириклиги ҳақида ҳикоя қилинади.
Муштарий илҳоми
Таниқли турк адиби Рашод Нури Гунтекин (1889-1956)нинг "Чолиқуши" романини ўқимаган севгану севилган қалб эгалари топилмаса керак. Зеро, бу асар беғубор болалик даври, севги-муҳаббатнинг тотли изтироблари, аёлнинг гўзал қалби, нозик диди ва севгига садоқати ҳақидаги мумтоз қўшиқдир. Асарни ўқиган киши
Буюк саркарда ва давлат арбоби Амир Темур салтанатини мустаҳкамлаш учун кучли ғоявий-мафкуравий замин ҳам зарурлигини чуқур англаган. Бу қудратли омил ислом дини бўлиб, унинг асослари давлат мафкураси даражасига олиб чиқилган. Мовароуннаҳрдек қадимдан исломий юрт бўлиб келган заминда таваллуд
Электр чироқни кашф қилган Томас Эдисон болалигида мактабдан келиб, онасига ўқитувчиси бериб юборган мактубни тутқазади. Она мактубни ўқир экан, кўзларидан ёш оқади. Бундан ёш Томас хавотирга тушиб, йиғининг сабабини сўрайди. Онаси жавоб беради: "Сенинг кучли қобилиятинг бор экан. Мана эшит: "Ўғли
Шундан келиб чиқиб, Республика Маънавият ва маърифат маркази вилоят бўлими ҳамда Сайидо Насафий номидаги вилоят ахборот-кутубхона маркази ҳамкорлигида "Телеграм" ижтимоий тармоғида "Саккизинчи мўъжиза" канали ташкил қилинди.
Кафка, Камю ёки Ницше каби адиблар Европанинг ўзида ҳам оммавий ўқилмайди, дунё ўз маромининг қайсидир палласида шундай адибларга эҳтиёж сезади, деган фикрнинг айни ҳақиқат экани шу кунларда яққол билинаяпти. Бугун дунё Альбер Камюнинг "Вабо" асарига ўзига хос эҳтиёж ҳиссини туяяпти, десак хато б
Туркистон жадидларининг кўп қиррали, аниқ мақсадга йўналтирилган фаолияти асосида илм, маърифат билан миллатни уйғотиш, унинг ўзлигини англаши, ҳақ-ҳуқуқини билиши ва ҳимоя қилишига ёрдам бериш, шу орқали юртда озод, мустақил давлат тузишдан иборат эзгу ғоялар ётарди.
Машҳур афсонавий юнон шоири Гомер (тахминан милоддан олдинги XII-VII асрлар оралиғида яшаган)нинг "Илиада" ва "Одиссея" достонлари кўҳна Ғарб адабиётининг шоҳ асарларидан бўлиб, мифология, яъни миф, афсона ҳамда эртаклардан иборат қаҳрамонлик эпоси ҳисобланади. Гомер сўқир бўлиб, достонларини ўзимиз
Донишмандлардан бири айтган экан: "Ҳар бир халқ худди табиат каби боқий яшаш ҳақида қайғуради". Ушбу жараёнда албатта элу халқнинг шоир-ёзувчилари олдинги сафда туриши керак. Зеро, бу ҳақда "Шоирлари гуруллаб турмаган эл маҳзун бўлур" дейишган экан. Албатта, адабиётимиз бундай ижодкорлари билан ма